04 Nis KADIN YAZARLARIN ANNESİ
Belki hiç duymadığınız belki de unuttuğunuz
bir isimden bahsetmek istiyorum bugün sizlere. Pek çoğumuz belki de sadece günümüz kadın edebiyatçılarından Pınar Kür’ün teyzesi olarak hatırlıyoruzdur.
Halide Nusret Zorlutuna 1901 den 1984 yılına kadar geçen ömrün de Osmanlı İmparatorluğundan, Cumhuriyet dönemine ve günümüz Türkiye’sine kadar geniş bir yelpaze de edebiyat ile uğraşmış bir öğretmendir aynı zamanda. Doğudan batıya ülkemizin hemen her yerinde öğretmenlik görevini yapmaktan gurur duyduğunu defalarca ifade etmiştir. Lise yıllarında babasını kaybettiğin de yazdığı Ağlayan Kahkahalar yazısı Talebe Defteri adlı dergide birinci olunca o da edebiyat dünyasına adımını atmış oldu. Sonrasında öğretmenlik hayatı, yazdığı onlarca eser ona Birleşmiş Milletlerin Kadın yılı olarak ilan edildiği 1975 yılında Ümmü’l Muharriat yani Kadın Yazarların Annesi ünvanını getirdi. Cumhuriyet dönemi gençliği olmasının da etkileriyle vatan sevgisini ve yetiştirdiği iki evladını şu dizelerle ne de güzel anlatmıştır:
Allah azim lutfudur insanalara toprak
Ak ekmeği berrak suyu doğuran kara toprak
………………
Hür bayrağımın sahibi toprak! Ana Toprak!
Sendendir, sana döner damarlarımdaki kan
Senin için büyüttüm bağrımda bir çift fidan.
Türk Dil Kurumu’nun da kurucu üyelerinden olan H.N. Zorlutuna eserlerini konuşulan Türkçe ile yazarak Cumhuriyet kadınına örnek olmuş hatta 70 yaşını geçtiği halde aynı şevk ile şiirler yazmaya devam etmiş, azmi takdire şayan bir edebiyat insanıdır. Sizlerle de İnsanlar şiirini paylaşmak istedim.
*Bu değerli üstatlarımızı unutmayalım unutturmayalım!*
Acıyorum insanlara ölesiye
Sonsuz anlaşmazlıklar içinde birer birer
Nasıl darmadağın nasıl yapayalnız
En yakınları bile!
Bir türlü çözülmüyor düğümler
Gerçekler gelmiyor dile
Duvarlar var taştan demirden
Perdeler kapalı açılmamasına
Ve kapılar… kapılar paslı kilitleriyle
Acıyorum insanlara ölesiye
Korkuyorum insanlardan ölesiye
Yüzleri var çeşit çeşit, dönek dönek
Gülüşler dıştan yumuşak, içten katı
Kahkahalar andırınca bir tokatı
Fırtınalar eser… eser içimizde
Zehir zehir, sivri sivri dilleri var
Canımızda gizli aşka batırırlar
Birden salar ışık ve renk
Delik deşik olur gökler içimizde
Seviyorum insanları zaman zaman
Bakıyorum yüreği güneş dolu
Alnı açık
Biri var…
Ne dilinde iğne, ne avucunda taşlar
Ne gözlerinde yalan
Gerçekten İNSAN!
Gülüşleri, gözyaşları sıcak sıcak
Canımdan yakın, yıldızlardan uzak
Biri var, böyle biri var
Ne güzel bu inanış bu kutlu an
Seviyorum insanları ben HER ZAMAN!
Yorum Yapılmamış