03 Mar EN DEĞERLİ VARLIKLARIMIZ: ÇOCUKLARIMIZ
Hafta sonunu çocuklarla geçirince insanın içine neşe doluyor 
ben de çocuğumun o yaşlarına gittim bir kaç saatliğine de olsa.
1998 yılında okuduğum bir kitap geldi aklıma ve onu paylaşmak istedim.
Kitabın adı : Altı-Oniki Yaşları Arasındaki Çocuğunuzu Aklınızı Oynatmadan Nasıl Terbiye Edersiniz
Yazarları : Jerry L. Wyckoff – Barbara C. Unell
Hyb Yayıncılık tarafından 1997 yılında çıkan kitabında daha sonraki yıllarda da basımı yapılmış.
Aynı zaman da ebeveyn olan bir aile terapisti ve bir editör tarafından yazılmış, iddialı bir isimle çıkmış bu kitabı alırken birbirine benzeyen çocuk eğitim kitaplarından sıkılmış bir ruh hali içerisindeydim. Bugün bile hatırlamama sebep olduğundan da anlaşılacağı üzere benim için son derece fayadalı olmuştu.
Buraya size de faydalı olur düşüncesi ile kitaptan bir özet koyuyorum ama tümünü okumak isterseniz kitapçılarda biraz aramanız gerekecek sanırım.
Kitabın isminde yer alan ‘aklınızı oynatmadan’ bölümü çocuğu olanlar bilirler en vurucu kısım sanırım…
İlk Öğüt; yapılmaması gerekenler listesi tuzağına düşmememiz gerektiğini öğütlüyor yani çocuğunuza neyi ne zaman nasıl yapması gerektiğini söylemenizin yapma demekten daha etkili ve yapıcı olacağıymış.
Akılda tutulması gereken, davranış sorunlarının dünyaya ayak uydurmayı bilmemekten kaynaklandığını düşünmekmiş.
Bir davranış biçimini öğretmek istediğimizde şu aşamaları izlememizi öneriyor kitap
– Somut kavramlar verin ( düzenli ol yerine odanı topla)
– Nasıl yapacağını gösterin ( kirliler çamaşır sepetine, oyuncaklar kutusuna, giysiler dolaba)
– Çabasını her şekilde yüreklendirin ( yatağını çok güzel toplamışsın)
– Sevginizin; siz fiziken yanında olamasanız bile, onunla olduğu duygusunu yerleştirin ki kızdığınız zaman sadece yaptığı davranış yanlış olduğu ve o davranışa kızdığınızı anlasın diye
– Hedefe doğru ilerlerken sürekli geçmişi ve yapamadıklarını hatırlatmayın ki yanlış davranışları hedef yerine koyma hatasına düşmesin diye
– Son olarak hedefe başarı ile ulaştığında ödülü manevi değerler olsun.
İkinci Öğüt; disiplinin çocuğun ruhunu ve bireyselliğini öldüren bir ceza sistemi olarak değil de DÜZENLİLİĞİ ve KENDİNE HAKİM OLMA’yı öğreten bir sistem olarak kabul edebilmemizmiş.
Aksi taktirde ceza çocuğu gizlice yapmaya, yalan söylemeye ve incitildiğini düşündüğü için de öç almaya itermiş.
Oysa ceza yerine kullanacağımız ÖVGÜ; zamanla çocukta önceleri ebeveynlerini tatmin etmek için yaptıklarının aslında kendini tatmin etmek için başarması gerektiği duygusunu oluşturma da en önemli araç olabilirmiş. Yine unutulmaması gereken övgünün de davranışa yönelik yapılması gerektiğiymiş.
Arkadaşlarla sorun, okul kurallarını hiçe sayma, kıskançlık, dağınıklık ve uyku saatine direnme gibi çok çeşitli başlıklarla kitap devam ediyor. Özellikle benim de kendi çocuğumda kullanıp denediğim jetonlu ev ekonomisi yöntemini anlatıp gerisini size bırakıyorum.
Yöntem şu: Çocuktan yapması istenen görevler yapıldığı zaman veya beklenen davranışlar sergilendiği zaman önceden karşılıklı anlaşarak belirlenmiş liste üzerinde sticker vs. ile işaretlenir. Daha sonra çocuk bu puan, jeton adına ne isterseniz diyin kazandıklarını, yapmak istediği ekstra şeyleri yapmada kullansın. Mesela biz buzdolabımızın üzerine astığımız listede tamamen oğlumun isteklerini 1 den 10 kadar sıralamıştık ve yanlarına onun için gereken gülen yüz sticker’ın dan kaç tane olması gerektiğini yazmıştık. Böylece kendisi kaç gülen yüzü olduğunu ve onunla ne yapabileceğini takip edip motive oluyordu. Tabi o gülen yüzlerden hangi görevleri veya davranışları yaparak kaç tane kazanacağını gösteren bir listemizde yanın da duruyordu. Benim bir dönem çok işime yaramıştı şimdi düşünüyorum da tam olarak ne zaman bıraktık hatırlamıyorum sanırım uzun süre kullanmışız.
Kimbilir belki size başka bir yöntem ilginç gelebilir ne diyorduk kazançla kapanan her kitap iyi kitapdır. Bu kitapta benim için iyi kitap.
Çocuklarınızla hep mutlu kalın! 
Yorum Yapılmamış